Ayşenur Arslan
Bazen hayat bir parantez açar. Dünyanın gamını yükünü dışarda bırakıp kendinize bakma fırsatı verir. Hastanede iki gün.. İlaçlar.. Ölçümler falan!
Sonra parantez kapanır ve tekrar dünya haline dönersiniz.
CHP’nin kırmızı kartı.. Erdoğan’ın kırmızı kitabı.. Neler de neler.
Bir memleket düşünün; Beyaz Saray’a resmen oturmak için gün sayan Trump geçenlerde Erdoğan’ın kulaklarını çınlattı. Dayanılmaz villasında düzenlediği basın toplantısında motamot şunları söyledi:
“Türkiye, Suriye’nin peşinden 2000 yıldır, farklı isimler ve farklı formlarda gidiyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan benim dostum. Sevdiğim, hürmet duyduğum biri. Onun da bana hürmet duyduğunu düşünüyorum. Ayrıyeten, kendisinden belli bireylere karşı harekete geçmemesini rica ettiğimde, bunu yapmadı. Kimden bahsettiğimi biliyorsunuz – Kürtler. Ne kadar süreceğini bilmiyorum zira onlar doğal düşmanlar. Birbirlerinden nefret ediyorlar fakat Erdoğan bunu şimdi yapmadı ve geçmişte de yapmadı. Başlattığında ise, ona “Lütfen yapma” dedim ve o da yapmadı.”
* * *
Erdoğan ne yapacaktı da Trump “rica edince” yapmadı? Bu bahisteki iletiler nasıl gelip gitti? Asıl kıymetlisi o bildiriler resmî hüviyet kazanıp devlet arşivine kaydedildi mi? Yoksa “iki dostun muhabbeti” olarak mı kaldı?
Bakın! Bu soruların karşılıklarını tahminen hiç bir vakit öğrenemeyeceğiz. Lakin daha kötüsü medyanın çoğunluğuna bakarsanız SORULARI da pas geçeceğiz. Başta Anadolu Ajansı, ABD’de muhabiri olan Saray yanlısı gazetede mecmuaların haberlerinde nedense Trump’ın bu sözleri yok! Basbayağı yok! Düşünün ABD Başkanı “YAPMA DEDİM YAPMADI” diyor ve bu ülkenin gazetecileri kulağının üzerine yatıyor. Duymuyor!
Neyi duyuyor pekala? Trump’ın, Erdoğan’ı ne kadar sevip saydığına dair kelamlarını.
Aman da aman. Başkan bey Reis’i severmiş. Ortada bir “aptallık etme” diye atarlanması da herhalde bu sevginin tezahürü imiş.
* * *
Doğrusu, bu sözlerin görülmediği.. Yani açık konuşalım, sansürlendiği bir medya fakat Kuzey Kore, Rusya ve Suriye’de görülebilir.
Belki Çin’i de ekleyebiliriz. Geçenlerde bir haber vardı. Çin’de bir gazeteci, ülkedeki protestolarla ilgili belgeseli yüzünden üç yıl mahpus cezasına çarptırılmış.
“O da bir şey mi” diye düşündüm. Bizde canım Çiğdem Mater Utku “ÇEKMEDİĞİ BELGESEL” yüzünden 18 yıl ceza almadı mı?
İleri demokrasi bu türlü bir şey herhalde!
Zaten birtakım AKP ileri gelenlerinin de “sayın” hitabıyla andığı Öcalan’ın mesken mahpusu ile İmralı’dan çıkma ihtimali konuşulurken.. Osman Kavala’nın hukukla, maddeyle falan izah edemediğimiz biçimde 7 yılı aşkın müddettir mahpusta olması.. Erdoğan gitmeden de özgürlüğüne kavuşamayacağına inanılması.. Ne kadar ileri olduğumuz gösteriyor.
* * *
Edebiyatın ve epik tiyatronun büyük ustası Haldun Taner, Gözlerimi Kaparım Görevimi Yaparım oyunuyla memleketin en tansiyonlu periyotlarında bile “vazifesini” yapanları anlatmıştı. Şimdilerde Kent Tiyatroları’nda yine sahnede. Ne de olsa gelenin gideni arattığı ülkemizde görevine düşkünler bitmiyor. Bitemez.
Trump bombayı kucağımıza bırakır mesela.. Lakin o bomba Serenay Sarıkaya dedikodusu ile patlayıverir. Günlerce onu ve baş harflerinden çıkartmaya çalıştığımız ünlüleri konuşuruz.
Ünsüzler de Esra Erol’da uzunluk gösterir mesela.. On aylık evli lakin evlilik dışı münasebetinden dokuz aylık gebe genç bayanlar hayatımıza girer, birebir süratle çıkar.
Bu ortada bir bakarsınız Ahmet Hakan canlı yayında petrol kokluyor..Gabar Petrolü ancak, o denli sıradan bir petrol değil!
O sahneye bakınca Karadeniz gazı olmasa da Gabar oil’imiz var diye keyifli olacağız belirli ki. Lakin ah şu makus alışkanlık; vilayetle sayılara bakıp mutluluğun endeksini sorgulayacağız.
Sorgulayınca ne gördük pekala?
Tam da 1 Ocak 2025 itibariyle Gabar’da üretim günlük 70 bin varile çıkmamış mı!! Heyyyyy!
Derken.. Türkiye’nin günlük petrol tüketiminin 950 bin varil olduğunu hatırlamamış mıyız!!!
Peeeeeh!,,
* * *
Yalanın yeni sürümleri bunlar. “İhracat rekor kırdı” dersiniz. İthalat sayılarını vermediğini sürece palavranın boyutu, hatta varlığı gözlerden ıraktır.
Öcalan sürecinin Bahçeli’nin engin vatan ve demokrasi sevgisiyle başlatıldığını anlatırsınız. İnananlar inanmayanları ikna etmeye çalışsın dursun.. Bir çalım yürüyüp gidersiniz.
Günün sonunda ne gerçek.. Ne palavra.. Har şey birbirine karışır sarfiyat.
Aslında palavra söyleyen Reis değil. Onu kendi çıkarları için müdafaaya ant içmişler söylüyor palavrası.
Yoksa… Osman Kavala’nın 7 yılını anlatan “BİR DAVA HİKAYESİ” derlemesinde eşi Ayşe Buğra’nın bir cümlesinin altını çizdim. “Artık bize palavra söylemek gereği bile duymadıklarını düşünüyorum.”
Evet, sahiden de Erdoğan ve grubu bizden amacını, dostluklarını, düşmanlıklarını saklamadı. Saklamıyor.
Kadir Mısıroğlu’nu Saray’da erdem masasında ağırlayan kişinin Anıtkabir’e gitti diye Atatürk cumhuriyetine sahip çıktığını ZANNEDEN bizdik.
Trump’ın bayağı bir üslupla nasıl hitap ettiğini unutup “dünya lideri” zanneden de bizdik.
BİZ dediğime bakmayın.BİZ gerçekte o kadar azınlıkta.. O kadar çaresiz.. O kadar savunmasızız ki!
Düşünün, soyguna, açlığa isyan eden vatandaşa bula bula KIRMIZI KART HAREKETİ bulup önermişiz.
İnsanlar sokak röportajından korkar hale gelmiş.. Kırmızı kart çıkaracak, o denli mi!
Bilmiyorum, Ankara’da herkes Gabar petrolü koklayıp baş mı buluyor?
Fazla varsa biraz da bize göndersenize!!