Polonez emekçilerinin direnişi, Soma çalışanlarının Manisa ve Ankara aksiyonları, Çayırhan Termik Santrali çalışanlarının yürüyüşü ve Birleşik Metal İş sendikası üyesi metal personellerinin greviyle birlikte 2024’de damga vuran emekçi çabalarından biri oldu.
Tek Besin İş sendikasına üye olunca işten çıkarılan ve yaklaşık 6 aydır Çatalca’da hareketlerini sürdüren Polonez çalışanları yeni yıla direniş çadırında girdi. Emekçileri direnişleri ve yeni yılda beklentilerini anlattı. Aksiyonlarının yaklaşık bir ay evvel fabrikanın önünden Çatalca Adliyesi önüne taşıyan emekçiler, “Adalet sarayı önünde adalet arıyoruz. Taşların üzerinde yata yata hasta olduk” dedi.
ANKA’dan Beril Kaleli’nin haberine nazaran, emekçilerin görüşleri şöyle:
‘UYANALIM, HERKES UYANSIN’
Nafiye Keklikçi: 2024’ün yarı yılını çadırlarda geçirdik. Bir sendikaya üye olduğumuz için, devletimiz bu maddeyi çıkardığı halde bizi bu türlü süründürüyorsa, kendi ülkemizde bu türlü rezilliği görüyorsak bizim durumumuz ne olacak. 6 ay oldu, biz anayasal hakkımızı alamadık. Bizi çocukmuş üzere kandırıyorlar. Artık kâfi. Taşların üzerinde yata yata hepimiz bel fıtığı olduk. Konutumuza gidemiyoruz. 2025 geldi, emeğimin hakkını kazanmak istiyorum. Artık bıçak kemiğe dayandı. Masa kurup da oturduğunuz vakit, Meclis’te kim varsa hindiyi sofraya koyan kişi, biz burada bir but alıp yiyemeyeceğiz. Bizi görün, duyun. Sen kimi kandırıyorsun. Bir Ürdünlü için milletini rezil etmişsin. Adalet Sarayı’nın önünde ben çadır kurmuşum, kendi vatanımda çadır kurmuşum. Kâfi artık, duyun bizi. Daha evvel bir direnişe katılmamıştım. Gözümüzün önündeki perde kalktı. Artık uyumayacağız. Uyanalım, herkes uyansın.
‘SOKAKTA YATMAKTAN ÇOK HUZURSUZUM’
Nuriye Şahin: Neden görmüyorlar, neden duymuyorlar? Ben Cumhurbaşkanıma sesleniyorum, bizim düğümümüzü çözecek odur. Başı kapalı bacılarım benim her vakit bacılarım diyordu. Başımız kapalı fakat, ben sokakta yatmaktan çok huzursuzum.
‘TÜRKİYE İNLEDİ, ONLAR HALA BİZİ GÖRMEZDEN GELİYORLAR’
Fadime Altun: Görsünler, utansınlar bizim halimizden. Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz, adalet sarayıın önünde adalet bekliyoruz. Bunların üstünde yatıyoruz, görsünler. Sıcak yatakta değil, bu betonun üstünde işte. Bizin durumumuz bu. Soğukta donuyoruz, daima hasta olduk. Hastanelerde birçok arkadaşlarımız. Dayanacak gücümüz kalmadı. Biz vatandaşı olarak devlete değerli değiliz, gelsin bize de bir değer versin. Hakkımızı aradık diye, sendikaya üye olduk diye bizi işten attılar. Bizi gece kurallarında çalıştırdılar, paramızı vermediler, biz de hakkımızı aramak için sendikaya üye olduk. Bizi düşman yaptılar, bu taşlara layık gördüler bizi. Bakanlar, devlet bakanları, kimse bu yönetenler, bayan bakanlar, bayanların halinden bayan anlar biz 90 tane bayanız burada, hiç mi anlamıyorlar bizim kaygımızdan, halimizden. Türkiye inledi, onlar hala bizi görmezden geliyorlar. Biz 6 aydan beri ne haldeyiz. Çoluğumuzu çocuğumuzu, konutumuzu, ocağımızı bıraktık. Empati yapsınlar, ona nazaran karar versinler de bize bir tahlil bulsunlar.
‘MAALESEF ADALET EMEKÇİYE DEĞİLMİŞ’
Sevilay Çoban: Yeni yılda evvel sıhhat deniliyor lakin görüyorsunuz sıhhatimden oldum. Burada betonların üzerinde yatmaktan. Hastanede serum yiyip buraya tekrar geldim. Yetkililerin bizi artık duyması lazım. Biz de buradan kurtulup, konutumuza gidip ailemizle hoş ve keyifli bir yeni yıl geçirmek isteriz. Bizim tek kabahatimiz sendikaya üye olmak. (Toplantıdan) umutluyduk. İşimizi geri istiyorduk, biz üretmek istiyorduk. Eşimle birlikte işten atıldım. Çoluğumuz çocuğumuz var, öğrencim var, evlenecek oğlum var. Bu adalet sarayının önünde adalet istiyoruz lakin maalesef adalet emekçiye değilmiş.
Fadime Gülmez: Sendikaya üye olduğumuz için işten atıldık. Kızım da bana takviye verdiği için o da işten atıldı. 46’ncı koddan çıkarıldık. 2024 bize neyi öğretti? Doğruları gördük. Yeniden olsa, tekrar çıkarım tıpkı direnişe. Çaba bana hak aramayı öğretti. Gece soğuktan yatamıyoruz, uzanıyoruz ancak üşüdüğümüz için tekratr kalkıp oturuyoruz. Uyuyamadığımız için sandalyelerin üzerinde oturuyoruz yani.
Temam Önal: Hakkımızı istiyoruz. Sendikalı olarak işimize dönmek istiyoruz. Biz berbat bir şey istemiyoruz, adalet istiyoruz.
Sevcan Kara: Yeni yılda sıhhat, huzur, memnunluk istiyoruz. Bebeklerin, bayanların öldürülmediği bir yıl istiyoruz. Personellerin hakkını aldığı, işçinin emeklinin hakkını aldığı bir yıl istiyoruz. Adaletin olduğu bir yıl istiyoruz artık. Büyüklerin bunları duymasını istiyoruz. Adaletin yalnızca zenginlere değil, bizlere de, tüm halka birebir biçimde olmasını istiyoruz. 2024 yılını emekliler yılı dediler fakat emekliler sürünüyor. Emekçiye hiç bir hoşluk yok. Yalnızca zenginlere bu ülke yani. Bu türlü bir hayat istemiyoruz.
Yasemin Saip: Hasta olan çok kişi var. Ben de 3 gün yattım, 4’üncü günü buraya geldim. Arkadaşlarım buradayken içim rahat etmiyor meskende. Biz bu haldeyiz işte. Bizi görmüyorlar, duymuyorlar. Ya da görüyorlar, duymazdan geliyorlar. Artık kalksınlar da görsünler bu milletin ne durumda olduğunu. Bu bayanlar niçin bu yerde yatıyor yani. (Sendikaya) yeterli ki de girmişim. Girmesem bir köle olarak çalışmaya devam edecektim. Boyun eğecektik, tıpkı işe devam edecektik. Olan bize olacaktı.
‘BİRİSİNİN ÖLMESİ Mİ GEREKİYOR BUNUN SONUÇLANMASI İÇİN?’
Yasemin Gümüş: Çok perişan oldıuk. Konutumuzu unuttuk. Ben kaç tane hastalık geçirdim, lakin bu betonların üzerinde yatıyorum. Birisinin ölmesi mi gerekiyor bunun sonuçlanması için? Bir can mı vermemiz gerekiyor? İktidarın duyması için daha ne yapmamız gerekiyor bizim? Çalışma Bakanımızdan çok rica ediyorum, bizim durumumuzu gözünün önüne getirerek karar versinler. Onların da eşi var, onlar eşlerini bu durumda, beton üstünde yatırabilirler mi?
Fikret Güler: Günlerdir burada bekliyoruz. Yılbaşı gelmiş, olmuş bizim için pek şey yapmıyor yani. (Görüşmeden) umutluyduk. Haftaya kaldı. Oradan bir umut bekliyoruz.
(ANKA HABER AJANSI)